۱ – روش یادآوری:
این روش برای کودکانی که همکاری لازم را دارند و خودشان تمایل به ترک این عادت دارند، مناسب است. در این روش می توان، یک نوار چسب ضد آب روی انگشت شست کودک چسبانید تا به کودک یادآوری کند که انگشت خود را داخل دهان نبرد.
۲ – پاداش:
در این روش، بین کودک و والدین قراردادی بسته می شود. قرارداد به این صورت است که به کودک گفته می شود اگر برای مدتی این عادت را تکرار نکند، در پایان مدت تعیین شده جایزه دریافت می کند. جایزه باید حتماً مورد علاقه ی کودک بوده و او را تحریک کند. این درمان به طور مداوم تکرار می شود و هر بار که کودک قرارداد مربوطه را رعایت کرد، جایزه دریافت می کند. اگر تشویق کلامی به همراه جایزه باشد، تاثیر گذاری آن دو چندان خواهد شد. در این ارتباط لازم است بدانید که در ابتدا می بایست پاداش ها به طور مستمر ارائه شود سپس در طی زمان های بعدی به پاداش های غیر مستمر تبدیل شود. به طور مثال اگر در روزهای اول در ازای هر بار انجام عملکرد درست پاداش دریافت می کند، در طی روزهای بعدی در ازای هر دو یا سه بار عملکرد صحیح پاداش دریافت کند.
۳ – استفاده از وسایل ترک عادت:
در این روش وسیله‌ای در دهان کودک قرار داده می شود که به طور فیزیکی ادامه ی عادت را برای وی دچار مشکل می نماید. در این روش، دندان پزشک حتماً باید کودک و والدینش را توجیه کند که این وسیله جنبه ی تنبیهی ندارد و صرفاً به عنوان یادآور است. مارپیچ‌های این وسایل به کودک یادآوری می کند انگشتش را در دهانش نگذارد. این وسایل معمولاً به مدت ۶ ماه باید در داخل دهان کودک قرار گیرد. در اوایل کار، تحمل وسیله در داخل دهان برای کودک مشکل است. ولی حداکثر بعد از ۲ هفته، کودک به آن عادت می کند.
در انتها لازم به ذکر است که عامل استرس، یکی از عوامل بسیار مهم ایجاد کننده این عادت است و تا زمانی که محیط کودک دارای شرایط استرس زا باشد نمی توان به تغییرات ادامه دار امیدوار بود.
